Za razliku od najdugvječnijeg serijala o nekom tajnom agentu, onog o Džejmsu Bondu, čije su nastavke odreda potpisali osredwi režiseri, nastvci Nemoguće misije djela su Brajana de Palme i Džona Vua, dakle nekih od najznimqivijih aktivnihi režisera. Između ova dva modela, serijal o Džejsonu Bornu bliži je ovom drugom. Režiser Bornovog identiteta prikazanog prošle godine u Bosni i Hercegovini je Dag Liman. Liman je prije tog napravio Kreni!, vjerovatno najboqi film u tradiciji Petparačkih priča Kventina Tarantina. Ono što je uslijedilo to jest Limanov angažman na jednom visokobudžetnom projektu možda je i bio neočekivan, ali ipak je mnogo onih koji su nakon nekog takozvanog nezavisnog filma napravili nešto mnogo, mnogo skupqe ukqučujući tu i samog Tarantina. Ako je Limanov slučaj onda i bio očekivan, angažman Pola Gringrasa na aktuelnoj Bornovoj nadmoći je očekivan mnogo mawe. Ovakve producentska odluka još je uzbudqivija od prethodne, jer je Gringrasu ovo drugi film, nakon prvijenca Krvava nedjeqa, angažovanog političkog dokumenta o stradawima i borbi Iraca u okviru Velike Britanije i dobitnika Zlatnog medvjeda 2002. godine, glavne nagrade Berlinskog filmskog festivala. I dok Bornova nadmoć sasvim sigurno nije film koji će Gringrasu donijeti još neku festivalsku nagradu, pristojna zarada nije problem. Ipak, za Bornovu nadmoć se nikako ne može reći da je loš film, ali opet ni da je dobar. Najbliže je da je neuzbudqiv. Gringras pseudodokumentarnost Krvave nedjeqe pretvara u susretu sa žanorvskim materijalom u video spot estetiku. Nemirna kamera i brzi rezovi možda nekome mogu zasmetati, ali Gringras prilično uspješno održava ono malo uzbudqivosti što ju je uspio postići. Ipak, više nego o žanrovskoj uspješnosti, vrijedi govoriti o politčkoj hrabrosti. Bez obzira što je Bornova nadmoć zasnovan na kwizi koja je napisana prije nekoliko decenija, film je i više nego aktuelan zato što dolazi sa talasom američkih filmova o osveti. Najvidqiviji ovogodišwi primjeri su Mistična rijeka Klinta Istvuda, Ubiti Bila Vol. 2 Kventina Tarantina i U žaru osvete Tonija Skota. Ako je bavqewe problemom osvete u okviru žanra posredan način da autori preispitaju američku spoqwu politiku posqedwih godina, u Bornovoj nadmoći nekoliko tvrdwi na tu temu je iskazano mnogo mawe posredno. Prije svega ona da su za ono što se Amerikancima dogodilo pored zločinačkih stranaca krivi i oni sami. Ili se to barem odnosi na ono što se desi u Bornovoj nadmoći.
|
|
|
|
|
|
|